Klare taal in de rechtbank is de laatste jaren een veelbesproken onderwerp, omdat beslissingen die rechters nemen sneller worden geaccepteerd en beter worden begrepen wanneer dit in begrijpelijke taal wordt verwoord. Om het gebruik van klare taal te stimuleren, is er zelfs een nieuwe prijs in het leven geroepen; de Klare Taalbokaal. Maar hoe ver moet een rechter gaan in het gebruiken van klare taal?
In het personen- en familierecht krijgen rechters te maken met geschillen waarbij kinderen betrokken zijn. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan ouders van kinderen die te maken hebben met een echtscheiding. Een rechter van de rechtbank Noord-Nederland heeft afgelopen augustus een treffende uitspraak gedaan die aansluit bij dit onderwerp. Uit de uitspraak volgen in ieder geval twee leerpunten; enerzijds wat de rechter verstaat onder het belang van het kind en anderzijds hoe rechters klare taal zouden kunnen toepassen in geschillen waarbij kinderen betrokken zijn.
Bij de rechtszaak waren twee kinderen en hun gescheiden ouders betrokken. De oudste zoon woonde bij zijn moeder, maar zou graag bij zijn vader gaan wonen. Voorgaande wens werd door vader gretig aangenomen en er werd verzocht de omgangsregeling aan te passen ‘in het belang van het kind’, het kind wilde immers zelf bij vader gaan wonen.
Het belang van het kind
De rechter maakt in de gedane uitspraak duidelijk dat men zich niet enkel blind moet staren op wat het kind zelf wenst. Ouders dienen uiteraard te luisteren naar de wensen van kinderen, maar zij hebben hierbij ook een eigen verantwoordelijkheid. Ouders moeten zich blijven buigen over de vraag of hetgeen het kind wenst wel het beste is voor het kind. Alles meewegend zijn het de ouders die hierin een juiste beslissing moeten nemen, nadat deze beslissing is genomen kunnen ouders overwegen al dan niet een gang naar de rechter te maken.
Klare taal richting kinderen
De rechter kiest er voor om niet zozeer aan de ouders, maar aan het kind zelf uit te leggen waarom zij niet zal bepalen dat het kind nu bij zijn vader zal gaan wonen. De rechter begint haar uitspraak: ‘jij en ik hebben elkaar gesproken. Aan mij heb je toen uitgelegd dat je bij je vader wilt gaan wonen omdat je het gevoel hebt dat je iets mist. Wat je mist, dat weet je niet, maar je denkt dat het zou helpen om bij je vader te gaan wonen.’
De rechter overweegt verder: ‘Ouders, in de zin van twee volwassenen die samen optreden in jouw belang, heb jij al een hele tijd niet. Jij probeert problemen te voorkomen, conflicten te sussen en bij dat alles vooral niemand het gevoel te geven dat je partij kiest. Daarbij kom je aan je eigen belangen en eigen ontwikkeling pas als laatste toe en als het nodig is maak je dat ondergeschikt.’
Twee veelzeggende citaten uit de vele motiveringen van de rechter waaruit blijkt dat er daadwerkelijk aandacht is voor het belang van het kind. Wat mij betreft mag de rechter in deze zaak opgaan voor de Klare Taalbokaal 2018.
Bent u benieuwd naar de hele uitspraak? Deze is op www.rechtspraak.nl te vinden onder ECLI:NL:RBNNE:2018:3537.
